-
1 spółgłos|ka
f Jęz. consonant- □ spółgłoska dwuwargowa bilabial consonant- spółgłoska dźwięczna voiced consonant- spółgłoska ejektywna ejective consonant- spółgłoska eksplozywna plosive consonant, explosive consonant- spółgłoska emfatyczna emphatic consonant- spółgłoski bezdźwięczne voiceless consonants- spółgłoski miękkopodniebienne a. tylnojęzykowe velar consonants- spółgłoski półotwarte a. sonorne sonorants- spółgłoski syczące hissing consonants- spółgłoski szczelinowe fricative consonants- spółgłoski zwartoszczelinowe affricatesThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > spółgłos|ka
-
2 podw|oić
pf — podw|ajać impf Ⅰ vt 1. (zwiększyć) to double [zyski, liczbę, płace, stawkę]- podwoić komuś dochody to double sb’s earnings- podwoić swoją cenę/liczbę/wielkość to double in price/number/size- podwoić swoją wartość to double in value- podwojono liczbę studentów the number of students doubled- zysk firmy został podwojony w porównaniu z poprzednim rokiem the company’s earnings doubled in comparison with the previous year- podwojenie dochodów/kapitału the doubling of earnings/capital- podwojona stawka a double stake- podwojony iloczyn a double product- podwojenie Biol. (re)duplication- podwojony Biol. reduplicate2. przen. (wzmóc) to double, to redouble [wysiłki, starania]- podwoić szanse przedsięwzięcia to double the chances of a venture3. Jęz. to double [literę]; to geminate [głoskę]- spółgłoska podwojona a double a. geminate consonant- podwojone spółgłoski szczelinowe geminate fricativesⅡ podwoić się — podwajać się [płace, zyski] to double, to increase twofold- podwoiła się liczba użytkowników telefonów the number of phone-users has doubledThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > podw|oić
-
3 szczelinowy
szczelinowy [ʃʧ̑ɛlinɔvɨ] adj1) fotomigawka szczelinowa Schlitzverschluss m2) lingspółgłoski szczelinowe Engelaute mPl
См. также в других словарях:
szczelinowy — przym. od szczelina Wody szczelinowe. ∆ fot. Migawka szczelinowa «migawka umieszczona bezpośrednio przed materiałem światłoczułym, składająca się z dwóch roletek, pomiędzy którymi powstaje szczelina; roletki, przesuwając się wzdłuż negatywu,… … Słownik języka polskiego
frykatywny — ∆ jęz. Spółgłoski frykatywne «spółgłoski szczelinowe; spiranty» ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
seplenić — ndk VIa, seplenićnię, seplenićnisz, seplenićleń, seplenićnił, seplenićniony «wymawiać wadliwie spółgłoski szczelinowe zębowe i dziąsłowe (np. s, z, c, sz, ż, cz) wskutek nieprawidłowej budowy narządów mowy lub złego ich ustawienia podczas… … Słownik języka polskiego
zębowy — «odnoszący się do zębów ludzkich (rzadziej zwierzęcych)» tylko w terminologii specjalnej. ∆ jęz. Spółgłoski zębowe «spółgłoski wymawiane przy udziale czubka języka i górnego szeregu zębów, obejmujące spółgłoski zwarte (t, d), zwarto szczelinowe… … Słownik języka polskiego
dwuwargowy — ∆ jęz. Spółgłoski dwuwargowe «spółgłoski, przy których wymawianiu wargi zwierają się ze sobą (np. dwuwargowe zwarte p, b, m) lub zbliżają się silnie ku sobie (dwuwargowe szczelinowe, np. angielskie w)» … Słownik języka polskiego
